Teveel onderzoekers komt kwaliteit research niet ten goede

Het eindeloos toevoegen van onderzoekers helpt niet om de kwaliteit van de research te verhogen. Dat is de conclusie van een onderzoek van de wetenschappers Ralph Kenna van de University of Coventry in Engeland en Bertrand Berche van de University of Nancy in Frankrijk. Kenna en Berche kwamen tot de vaststelling dat bij experimenteel onderzoek best ongeveer vijfentwintig wetenschappers worden ingeschakeld, terwijl dat bij theoretische projecten tot dertien collega's en medewerkers beperkt zou moeten worden.

"Wanneer die grenzen worden overschreden, zou er volgens Kenna en Berche geen bijdrage meer opgemerkt kunnen worden tot het verbeteren van de onderzoekskwaliteit," aldus het webmagazine Physicsworld.com. Uit het onderzoek blijkt dat de de onderzoekskwaliteit oorspronkelijk lineair stijgt met de omvang van de researchgroep. Boven een bepaalde grens, de bovenste kritieke massa, kan er volgens de onderzoekers geen verband meer gelegd worden tussen kwaliteit en kwantiteit.

"Wanneer de bovenste kritieke massa wordt overschreden, is er geen goede interactie tussen de onderzoekers meer mogelijk," merken de onderzoekers op. "Indien men toch boven die grens gaat, begint de onderzoeksgroep te fragmenteren." De onderste kritieke massa voor theoretisch onderzoek bestaat uit twee wetenschappers. Bij experimenteel onderzoek ligt die onderste kritieke massa op dertien participanten. De onderzoekers wijzen erop dat niet alleen de wetenschappelijke bagage van de onderzoekers, maar ook hun onderlinge interactie een rol speelt bij de researchkwaliteit.