Harvard-onderzoekers stellen nut overheidsbestedingen in vraag

Een sterke lokale politieke vertegenwoordiger op nationaal vlak kan negatieve consequenties hebben voor de economie van de regio. Dat is de conclusie van een Amerikaans onderzoek van wetenschappers aan de Harvard Business School. De onderzoekers stelden vast dat een sterke lokale politieke vertegenwoordiger weliswaar leidt tot een toestroom van overheidsgelden en publieke contracten, maar er wordt aan toegevoegd dat die investeringen niet leiden tot een stimulering van de privésector.

"Bijkomende bestedingen van de Amerikaanse federale overheid, bleek ertoe te leiden dat de industrie van de betrokken staat met een groeivertraging werd geconfronteerd," merken de onderzoekers op. "Dat doet vragen stellen over het nut om op het federale niveau een sterke regionale vertegenwoordiger te hebben. Maar bovendien doet het ook vragen rijzen over de stimulerende waarde van bestedingen van een federale overheid." De onderzoekers stelden vast dat een sterke senator de regionale tewerkstellingsgroei met 3 procent tot 15 procent deed vertragen.

De betrokken regio's werden volgens de onderzoekers geconfronteerd met een gemiddelde terugval van 48 miljoen dollar aan kapitaalinvesteringen per jaar, terwijl de bestedingen aan onderzoek en ontwikkeling met 44 miljoen dollar per jaar terugvielen. "Een beperkt aantal bedrijven geniet wel van een sterke politieke vertegenwoordiging, vooral door rechtstreekse overheidscontracten, maar in het algemeen blijkt er een rem op de activiteit van de privésector op te treden," benadrukken de onderzoekers.

"Wellicht eist de overheid activiteiten op die de privésector toch al in zijn plannen had opgenomen," zoeken de onderzoekers een verklaring van het fenomeen. "Een voorbeeld daarvan is de uitbouw van het elektriciteitsnet in het zuiden van de Verenigde Staten tijdens de jaren dertig van de voorbije eeuw. Toen de Tennessee Valley Authority besliste om de uitbouw van dat netwerk voor zijn rekening te nemen, bleken privébedrijven niet meer te kunnen concurreren en dienden ze in te krimpen of te verhuizen."

Ook wordt erop gewezen dat een verhoging van de overheidsinvesteringen de onkosten voor alle andere partijen zouden kunnen opdrijven. "Wanneer de overheid meer werknemers aantrekt, kan door een schaarste aan arbeidskrachten de loonkost in de sector gevoelig opgetrokken worden," merken ze op. "De banen die door overheidsgeld gecreëerd worden, kunnen wel gemakkelijker worden geïdentificeerd dan de werkplaatsen die door de investeringen verloren gaan."