Katrina heeft demografie New Orleans door elkaar geschud

De orkaan Katrina heeft niet alleen zware vernielingen aangericht in de Amerikaanse stad New Orleans, maar heeft ook op lange termijn voor een grondige verschuiving van het stadsleven gezorgd. Dat blijkt uit een onderzoek van het bureau Nielsen. Onder meer de demografie van de stad heeft een grondige verandering is ondergaan. Sinds Katrina is de mediaan-leeftijd in de stad van 34 jaar naar 38,8 jaar gestegen. Daarnaast heeft de stad ook aan diversiteit verloren. Het aandeel van de blanke bevolking steeg van 25,8 procent naar 30,9 procent. Ook werd de stad relatief rijker, want het mediaan-inkomen steeg van 31.369 dollar naar 39.530 dollar.

Katrina was de zesde grootste orkaan uit de gekende Amerikaanse geschiedenis en de meest dodelijke in bijna tachtig jaar. In het begin van deze eeuw was New Orleans met 1,32 miljoen inwoners de vijfendertigste stad van de Verenigde Staten. Kort voor en kort na de storm verloor New Orleans echter 595.205 inwoners, meestal naar nabijgelegen noordelijker gebieden en steden zoals Atlanta, Houston of Dallas. Daardoor zakte New Orleans vijf jaar geleden tot een negenenvijftigste plaats met 793.000 inwoners, maar klom het jaar nadien op tot een negenenveertigste plaats met 993.071 inwoners. Op dit ogenblik staat de stad op een zesenveertigste plaats met 1,19 miljoen inwoners. Die positie zou met 1,26 miljoen inwoners ook over vijf jaar behouden blijven.

De onderzoekers merken op dat Katrina vooral de Afro-Amerikaanse sectoren in New Orleans heeft getroffen. Vooral de lager gelegen gebieden in het oostelijk gedeelte van de stad werd het slachtoffer van de overstromingen en voor de bevolking van die wijken was het veel minder gemakkelijk om terug te keren. In Orleans Parish daalde het aandeel van de Afro-Amerikanen van 67 procent tot 58 procent drie jaar geleden, om zich vervolgens te herstellen tot 61 procent. De onderzoekers merken op dat de kosten voor heropbouw in de lager gelegen gebieden het hoogst waren en de verzekeringsuitkeringen meer dan een jaar op zich lieten wachten. Men had dus financiële reserves nodig om aan de heropbouw te kunnen beginnen, waardoor de rijkere buurten het snelst terugkwamen.