Virtuele toer door Afrikaans erfgoed

Afrikanen krijgen binnenkort de mogelijkheid om een online bezoek te brengen aan het belangrijkste Werelderfgoed van het continent. Heinz Ruther, docent geomatica aan de universiteit van Kaapstad, is immers gestart met een project dat zowel de betrokken sites moet beschermen als hen in virtuele vorm toegankelijk maken voor Afrikanen die het zich financieel kunnen veroorloven zelf ter plaatse te gaan.

Ruther stelt met zijn initiatief bij de Afrikanen een bewustzijn over hun erfgoed te creëren. Zijn project wil er ook voor zorgen dat dit Werelderfgoed, moest het ooit verwoest worden, tenminste in digitale vorm blijft verder bestaan en ook over 200 jaar nog kan bewonderd worden. Zijn modellen zouden volgens hem zelfs gebruikt kunnen worden op de monumenten te reconstrueren.



De wetenschapper gebruikte laserscanners en computertechnologie om driedimensionele modellen en virtuele landschappen te creëren van een reeks Afrikaanse Werelderfgoed-sites. Op elke locatie werd daarvoor gedurende vier of vijf dagen vanuit veertig tot vijftig verschillende standpunten foto's genomen. Ruther startte tien jaar geleden met het in kaart brengen van het Afrikaanse Werelderfgoed in Lalibella. Daarna werkte hij onder meer in het Kilwa-fort in Tanzanië, de Djenne-moskee in Mali en in de historische Keniaanse handelstad Lamu. Volgende maand staan slavenforten in Ghana en twee ommuurde steden in Nigeria op het programma.

Ruther wil een website creëren waar dit virtuele erfgoed gratis beschikbaar wordt gesteld voor Afrikaanse universiteiten, musea en overheden. Hij wil ook een cd-rom uitbrengen waar men de mogelijkheid zou krijgen om virtueel tussen de monumenten te lopen. Daarmee wil hij vooral Afrikaanse schoolkinderen bereiken, zodat ze iets zouden kunnen leren over hun erfgoed.

De wetenschapper wil de betrokken sites niet alleen in kaart brengen, maar hoopt er ook een socio-historische analyse bij te kunnen voegen. Daarvoor zouden oude kaarten, geschriften van reizigers en een wetenschappelijke analyse door een groep Afrikaanse experts samengebracht worden.

Ruther stelt dat vele Afrikaanse Werelderfgoed-sites door een gebrek aan financiële mogelijkheden in bijzonder slechte staat verkeren.