Seks moet identiteit individuele soort bewaren

In tegenstelling tot de traditionele overtuiging is genetische diversiteit niet de belangrijkste drijfveer van seks. Dat zegt Henry Heng, professor aan het Center for Molecular Medicine and Genetics aan de Washington State University. Diversiteit kan volgens Heng en mede-onderzoeker Root Gorelick, professor aan de Carleton University in Canada weliswaar het resultaat zijn van een combinatie van genen, maar dat is volgens hen niet de primaire functie van seks. Daarentegen is het de bedoeling om de genetisch context zoveel mogelijk te bewaren.

"Bedoeling van seks is in de eerste plaats om de identiteit van een soort te behouden," merkt professor Heng op tegenover het webmagazine ScienceDaily. "Aseksuele reproductie, waarbij slechts één ouder is betrokken, leidt immers tot een hoger niveau van genetische diversiteit dan seks." Gedurende bijna anderhalve eeuw werd nochtans vastgehouden dat aseksuele reproductie een cloon-achtig nageslacht vormt, terwijl seksuele reproductie tot meer gediversifieerde afstammelingen zou leiden.

"In realiteit ligt die relatie echter omgekeerd," merkt professor Heng op. "Bovendien is aseksuele reproductie twee keer efficiënter dan seksuele reproductie. Twee miljard geleden steunde het leven op aarde uitsluitend op aseksuele reproductie. Elk organisatie was in staat om afstammelingen te genereren zonder een intensieve competitie om te paren. Aangezien de snellere en efficiëntere eigenschappen van aseksuele reproductie, heeft de oorsprong en het overleven van seks vele wetenschappers verbaasd."

Meestal werd seks daarbij in verband gebracht met het voordeel van het mengen of zuiveren van genen. Volgens de theorie van professor Heng heeft seks echter alles te maken met pogingen om de identiteit van de individuele soort te laten overleven. "Kleine veranderingen laten leden van de soort zich daarbij ook toe om zich aan te passen aan de omgeving," aldus nog Heng.