Russische grensgebieden taboe voor buitenlandse investeerders

Een nieuwe Russische wetgeving verbiedt buitenlanders om in een aantal grensgebieden gronden op te kopen. Analisten stellen echter dat de nieuwe wetgeving geen schade zal toebrengen aan de buitenlandse investeringen in Rusland. In de nieuwe wet worden 380 grensgebieden in 48 regio's aangeduid waar landeigendom door buitenlanders verboden wordt. De nieuwe wet is een verdere invulling van de tien jaar oude landcode, waar het principe werd opgenomen, zonder dat er echter specifieke locaties werden aangegeven. Het duurde echter tien jaar om tussen de verschillende Russische staatsdiensten een akkoord te bereiken over de concrete invulling van de landcode.

"De grensbescherming is in het nationaal belang van Rusland," merkten bronnen rond de Russische regering op tegenover de krant The Moscow Times. Het gaat meestal om landelijke gebieden en kleinere steden, maar in de lijst zijn ook de grotere agglomeraties Kaliningrad, Magadan, Murmansk, Pskov Salekhard en Azov opgenomen, net zoals Kronstadt, een havenstad van Sint-Petersburg. Het verbod moet worden bekeken om mogelijke territoriale geschillen met buurlanden te voorkomen. Daarmee wil Rusland volgens Nikolai Kazansky, directeur investeringen en consulting bij het adviesbureau Colliers International in Sint-Petersburg, mogelijke grensgeschillen vermijden.

Rusland heeft volgens Kazansky met een aantal buurlanden een aantal diplomatiek gevoelige grensgeschillen, zoals op de Koerillen met Japan en in Abkazië en Zuid-Ossetië met Georgië en zelfs in Alaska met de Verenigde Staten. Andere analisten stellen dat wellicht de Russische veiligheidsdiensten een sleutelrol hebben gespeeld bij de invulling van de wet, aangezien het in bepaalde regio's relatief moeilijk zou zijn om de grenzen te bewaken. Kazansky stelt echter dat de meeste buitenlandse investeerders op zoek zijn naar een ontwikkelde infrastructuur, die in grensgebieden slechts weinig is te vinden. Bovendien heeft de wet volgens de analisten geen invloed op grote buitenlandse bedrijven, die toch allemaal Russische dochterondernemingen hebben voor wie het verbod niet geldt.