Industriele vleesproductie bevordert ziektes

De industriële vleesproductie verhuist steeds meer naar Azië en Latijns-Amerika. Dat heeft vooral te maken aan de strengere regelgeving op de westerse markt. Maar die verschuiving werkt volgens het Worldwatch Intitute de verspreiding van een aantal besmettelijke ziektes in de hand.

In het rapport 'Happier Meals' wijst de organisatie erop dat de industriële veeteelt op vijftien jaar tijd met tien procent is gegroeid en nu ongeveer veertig procent van de wereldwijde vleesproductie vertegenwoordigt. Bij het pluimvee is dat volgens het Worldwatch Institute zelfs driekwart.

De organisatie merkt ook op dat de vraag naar vlees op dit ogenblik vijf keer zo hoog ligt dan in 1950. In eerste instantie gaat het daarbij om varkensvlees, gevolgd door pluimvee en rundsvlees. De productie wordt echter steeds meer verlegd naar landen in Azië en Latijns-Amerika. Daar genieten fabrikanten immers van gunstiger productie-voorzwaarden, zoals goedkope arbeid, soepeler milieuvoorwaarden en minder strikte controles.

Dat zorgt volgens het Worldwatch Institute echter voor grote gezondheidsrisico's. De levensomstandigheden van de dieren zijn dikwijls bijzonder hygiënisch en ziektes kunnen zich bijzonder gemakkelijk verspreiden, zoals mond- en klauwzeer,
de gekkekoeienziekte of de vogelgriep.

Preventie tegen ziektes gebeurt er bovendien dikwijls door ontsmettingsmiddelen en antibiotica. Maar de organisatie stelt dat dit de volksgezondheid op langere termijn ernstig in gevaar brengt, want uiteindelijk zal de resistentie tegen antibiotica te groot geworden zijn. Verder stelt het Worldwatch Institute dat industriële veeteelt ook geen energiezuinige bedrijfstak is en ook gevolgen heeft voor de visbestanden. Ongeveer tweederde van de wereldwijde visvangst zou dienen om dieren vet te mesten.