Pop-up niet onethisch, gebruik ervan dikwijls wel

Ook al worden ze verketterd, pop-ups hebben hun nut. Alleen zouden marketeers zich niet het hoofd mogen breken hoe ze zouden kunnen vermijden dat de internaut ze blokkeert. Dat schrijft mediaspecialist Jim Meskauskas in het magazine iMedia Connection.

"De meeste mensen vereenzelvigen online reclame nog altijd met de gehate pop-up," merkt Meskauskas op. "Hij wordt inderdaad dikwijls op een verkeerde manier gebruikt, maar in wezen is de pop-up niet verschillend van de gemiddelde reclame." Meskauskas wijst erop dat het publiek ook geschokt zal gereageerd hebben toen de eerste reclame op televisie verscheen.

"Oorspronkelijk was dat eigenlijk een vorm van product placement, waarbij televisie figuren over hun sponsors praten, het product toonden en het in hun programma verwerkten," benadrukt hij. "Bovendien zullen ook de reclamefolders in tijdschriften het publiek zeker geïrriteerd hebben. Maar desondanks kijken de mensen nog altijd televisie en lezen ze nog al
tijd tijdschriften. Het publiek is eraan gewend geraakt."

Het grote bezwaar tegen de pop-up is volgens Meskauskas niet het formaat, maar wel het verkeerde gebruik. "Storend is het feit dat de internaut er vijftig keer per dag overspoeld wordt met dezelfde pop-up," voert hij aan. "Wanneer er overdacht mee zou omgesprongen worden en er daarbij een goede technologie zou gebruikt worden, zouden pop-ups heel wat minder irritaties opwekken."

Het feit dat het publiek woest wordt, heeft volgens Meskauskas vooral te maken met het feit dat uitgevers en eclamebureau's winsten proberen te maken door de consument te dwingen de advertenties te zien. "Mensen die geen pop-ups willen, zoeken vooral naar technologieën om de advertenties tegen te houden."

Meskauskas merkt daarbij op dat op Download.com al twaalf miljoen een pop-up blocker is opgevraagd, terwijl ook Internet Explorer een dergelijke toepassing ter beschikking stelt, net zoals talloze online uitgevers. Bovendien willen een aantal grote marketeers in de campag nes ook geen pop-ups meer gebruiken, uit angst voor negatieve reacties.

"Er zijn echter een aantal uitgevers en technologen die de bezwaren van de consument beschouwen als een hindernis die moet overwonnen worden en niet als een aanwijzing dat ze hun taktiek zouden moeten veranderen. Dus hebben ze techologieën ontwikkeld om de blockers te ontwijken."

Meskauskas stelt dat de betrokkenen zich echter zouden moeten afvragen of deze manier van werken strookt met de ethiek van een correcte marke ting. "Ze bezondigen zich aan een wapenwedloop om toch maar de consu ment te kunnen bereiken," meent hij.

Hij stipt daarbij aan dat e-mail ook nog altijd producten en goederen aanbieden waarin mensen niet geïnteresseerd zijn en dat tijdschriften ook nog altijd folders bevatten die rechtstreeks weggegooid worden, maar hij voegt er aan toe dat die technieken toch gebruikt blijven, zonder dat de consument daar grote bezwaren tegen heeft. Zo zou het volgens hem ook met pop-ups moeten gaan. "Pop-ups zijn niet indringerig," merkt hij op. "Eigenlijk is alle reclame indringerig, maar de consument wordt gewoon aan die alledaagse lastjes van het leven."

Meskauskas stelt dat er geen bezwaar is tegen het gebruik van pop-ups, maar voegt daar aan toe dat men zich moet afvragen of het wel slim is om daarbij met sluikse middelen tewerk te gaan. "Als consument ben ik er tegen dat men mij verplicht om tegen mijn zin toch pop-ups te ontvangen," benadrukt hij. Bovendien komt daar de integriteit van de
adverteerder in het gedrang.

Meskauskas merkt trouwens op dat er steeds minder pop-ups gebruikt worden, maar dat diegene die ze wel inzet, ze in grotere getallen gebruikt. "Er moet dan ook goed overwogen worden hoeveel en hoe dikwijls gebruikt kan worden van deze techniek. De waarde van de adverteerder op lange termijn mag niet gehypothekeerd worden door gewin op korte termijn."