Steden verzilveren hun rivieren

Rivieren waren voor de steden in de geschiedenis vooral transportwegen en industriële aders. Vandaag zijn ze in vele Europese steden het decor van allerlei toeristische initiatieven. Dat geldt in Antwerpen en Brussel, maar de trend is in heel Europa te merken. Ook in Duitsland wordt steeds meer aandacht besteed aan de rivieroevers.

"De Duitse steden beginnen te beseffen welke mogelijkheden hun rivieren bieden en wijken langsheen de oevers worden ontspannings-locaties en stadsstranden," schrijft Die Welt.

De krant merkt op dat de Duitse steden hun rivieroevers lange tijd genegeerd hebben, maar dat ze nu daadwerkelijk opnieuw aandacht beginnen te hebben voor die oude verkeersaders. "Fabrieksgebouwen, die ooit tegen de oevers werden neergeplant, worden gerenoveerd en tot gastronomische bedrijven omgevormd," stipt de krant aan. "Braakliggende terreinen worden met zand en aangepast meubilair tot echte stadsstranden omgebouwd."

In Duitsland was Bremen een voorloper van deze nieuwe trend en begon reeds in de jaren tachtig met het ontwikkelen van die oude oevers. "Op een eiland tussen twee armen van de Weser werden nieuwe wijken ingeplant," voert Die Welt aan. "Daarrond werd een infrastructuur met veel groen ontworpen. Daar begonnen ook anderen gebruik van te maken."

In Frankfurt kregen architectuurstudenten in 2002 de opdracht ideeën uit te werken rond het opfleuren van de stad. Daarbij werd veel aandacht besteed aan de skyline van de Duitse bankstad, maar anderen oogden naar de rivier. "In de negentiende eeuw waren de oevers van de Main bijzonder populair bij wandelaars," stipt de krant aan. "Ook Goethe was er vroeger geregeld te vinden en Schopenhauer woonde zelfs langs de rivier."

Panden zoals de Lili-tempel en het gasthof Gerbermühle, in die tijd zeer populair, zijn inmiddels gerestaureerd. "De studie rond de Main zorgde er voor dat de bankmetropool de rivier niet meer met de rug bekijkt," stipt de krant aan. "Vorig jaar werd de twee kilometer lange oeverpromenade met nog eens 800 meter verlengd."

De restuaratie van de Theodor Sternkaai kostte de stad 7,5 miljoen euro. "Die is inmiddels een populaire plek voor pootje-baden in de rivier geworden," stipt de krant aan. "Café's hebben hun terrassen uitgebreid en aan de Eiserner Stegs - de oudste voetgangersbrug van Frankfurt - is zelfs een echt cultcafé ontstaan."

Maar ook Düsseldorf heeft duizend ton zand laten aanrukken voor de inrichting van een stadstrand, met inbegrip van tropische tuinkunst van Tita Giese en beeldhouwwerken van Jörg Immendorff. "Het stadsbestuur slaagt erin om ongebruikt gebied om te vormen tot een toeristische trekpleister," merkt de krant op.

De evolutie van een industrie- naar een dienstengemeenschap heeft volgens de krant voor een enorme ruimtewinst gezorgd. "Düsseldorf deed beroep op de Amerikaanse toparchitect Frank Gehry om een 'Mediahaven' te ontwikkelen," aldus nog Die Welt. "Die spectaculaire gebouwen trokken vele bezoekers aan, maar nu kunnen ze er ook langsheen de Rijn zonnebaden."

In de Hamburgse wijk Ovelgönne is het Elbestrand volgens de krant op zonnige dagen zelfs even druk als de Costa del Sol. "Durvers nemen zelfs een duik in het Elbewater, dat de jongste tijd een veel betere kwaliteit heeft verkregen," aldus Die Welt.

Tijdens de dag komen vooral families er ontspanning zorgen, maar 's avonds wordt het een locatie voor de chill-out-fans. "Het eindigt steevast in een nachtelijke strandparty," zegt de krant. "Dat alles zorgt voor een vakantiesfeer in de grootstad."

Het Oost-Duitse Leipzig werd in de negentiende eeuw met een netwerk van kanalen met de zee verbonden, zodat boten naar Hamburg konden varen om daar de oceaanschepen te bevoorraden. De wereldoorlogen en het communistische beleid zorgden ervoor dat die ontwikkeling gestopt werd, maar inmiddels zijn die kanalen helemaal gereinigd en vormen ze het decor voor kano's, motorboten en waterfietsen, tot zelfs echte Venetiaanse gondels.