Actieve levensstijl goed tegengewicht voor obesitas

Een actieve levensstijl kan een genetische aanleg voor obesitas helpen compenseren. Dat is de conclusie van een onderzoek van de divisie epidemiologie van de Medical Research Council aan de Cambridge University in Groot-Brittannië. Daarbij wordt opgemerkt dat lichaamsbeweging de genetische voorbestemdheid tot obesitas met 40 procent zou kunnen doen dalen. De onderzoekers voegen er aan toe dat de genetische aanleg voor obesites een grotere impact heeft bij mensen met een sedentair leven dan bij collega's die een meer actieve levensstijl hanteren. Mensen met een fysieke levensstijl bleken 379 gram gewicht te winnen voor elke genetische obesitas-factor. Dat is 36 procent minder dan de 592 gram die niet-actieve mensen aan gewicht winnen per obesitas-factor.

Er wordt aan toegevoegd dat elke bijkomend obesitas-element de kansen op overgewicht met 1,1 procent lieten stijgen. Bij actieve mensen was dat risico echter 40 procent lager dan bij inactieve collega's. "Het onderzoek toont aan dat fysieke activiteit een voordeel kan opleveren aan mensen met een verhoogd risico op overgewicht," voeren de onderzoekers aan tegenover het magazine Healthday News. "Het onderzoek maakt duidelijk dat fysieke inspanningen belangrijk zijn bij de preventie van obesitas." Gil Atzmon, geneticus aan het Albert Einstein College of Medicine in New York, voegt er aan toe dat een genetische aanleg niet onvermijdelijk tot overgewicht moet leiden.

"Het onderzoek toont aan dat mensen met een genetische aanleg voor bepaalde aandoeningen toch een gezonder leven kunnen leiden door het veranderen van hun levensstijl," voert Gil Atzmon aan. De Britse onderzoekers zeggen echter geen voorstander te zijn van het testen van de genetische aanleg voor obesitas. Er is volgens hen immers nog te weinig geweten over de bijdrage van alle factoren tot gewichtstoename. Onderzoeksleider Ruth Loos merkt daarbij op dat het besef dat de ouders met zwaarlijvigheid te kampen hebben, een betere voorspelling toelaat dan de kennis over de eigen genetische structuur. Daarbij wordt opgemerkt dat men men familieleden vaak niet alleen genen deelt, maar vaak ook de levensstijl.