India garandeert werkzekerheid (3/2)

Zestig miljoen Indische gezinnen krijgen de garantie op minstens honderd dagen werk per jaar. Daarmee wil de Indische regering de armoede op het platteland bestrijden. De betrokkenen krijgen daarbij een minimumloon van 1,35 dollar of een werkloosheidsuitkering indien er toch geen werk beschikbaar is. Er wordt gestart in de tweehonderd minst ontwikkelde districten van het land.

Meer dan een derde van de Indische bevolking - die in totaal meer dan één miljoen zielen telt - leeft onder de armoedegrens van één dollar per dag. Eerste minister Manmoham Singh lanceerde de campagne in een dorp in het door droogte getroffen Anantapur-district. Daar kregen vijf dorpelingen een job aangeboden. Sonia Gandhi, voorzitster van de regerende Congrespartij, benadrukte dat deze campagne op een transparante en verantwoordelijke manier moet gevoerd worden.

De Congrespartij kwam in 2004 aan de macht nadat ze beloofd had de situatie van de arme bevolking te verbeteren. De campagne zal over een periode van vier jaar worden uitgebreid over het hele grondgebied en moet beletten dat steeds meer dorpelingen uitwijken naar de overbevolkte Indische steden. Bijna 70 procent van de Indische bevolking leeft op het platteland. Volgens Raghuvansh Singh, minister van plattelandsontwikkeling, is dit het meest ambitieuze plan uit de Indische geschiedenis om de situatie van de arme bevolking te verbeteren.

Het werk dat aangeboden wordt, situeert zich in de wegenwoud, plattelandsontwikkeling, kanaalbouw en watervoorziening. De regering stelde dat daarbij de voorrang zal gegeven worden aan vrouwen. Maar critici stellen dat het campagne te duur is en vragen zich af of de regering de nodige financiële middelen heeft om een programma ontwikkelen dat naar schatting tussen 5 en 25 miljard dollar zou kosten. Zij sturen aan op een verbetering van de plattelandsinfrastructuur, vooral op het gebied van gezondheidszorg en opvoeding. Anderen vrezen dat het project gesaboteerd zal worden door bureaucratie en corruptie.