Wordt ook Iraans ruimteprogramma gecontesteerd?

De Iraanse ruimtevaartorganisatie probeert in het buitenland zo snel mogelijk technologie aan te schaffen voor zijn satellietprogramma. Volgens het persbureau Associated Press wil het land daarmee vermijden dat het Westen ook hier beperkingen zou opleggen, net zoals voor zijn nucleair programma.

"Iran heeft grote ruimtevaartambities en wil zijn technologische mogelijkheden tonen, maar ook zijn omgeving afspeuren," stipt Associated Press aan. "De Verenigde Staten hebben daar immers honderdduizenden troepen gestationeerd. Bovendien wil Iran met die ruimtevaart zichzelf profileren als een regionale supermacht."

Andere landen zijn daarentegen bezorgd om de militaire toepassingen van het Iraanse ruimteprogramma. Dat geldt vooral voor Israël, dat door het islamitische regime in Teheran niet wordt geduld. De Iraanse Shahab3-raket heeft een reikwijdte van 1.900 kilometer en kan zowel Israël als de Amerikaanse troepen in het Midden-Oosten bereiken.

Iran daarentegen stelt dat het alleen maar in staat wil zijn om zijn eigen satellieten in de ruimte te sturen om natuurrampen te bestuderen en zijn telecommunicatie te verbeteren. Het land beweert hetzelfde van zijn atoomprogramma, maar de Verenigde Staten en andere landen vrezen dat Iran de bedoeling heeft om nucleaire wapens te ontwikkelen.

Vele landen proberen het Iraanse atoomprogramma te blokkeren en Iran vreest dezelfde dreiging voor zijn ruimteproject. Iran heeft vorige maand de Sina-1, zijn eerste kleine satelliet, gelanceerd aan boord van een Russische raket. Een tweede satelliet, de Mesbah, wordt gebouwd met behulp van het Italiaanse bedrijf Carlo Gavazzi Space en zou over twee maand door een Russische raket gelanceerd worden.

De twee satellieten zouden Iran een beperkte mogelijkheid geven om het hele Midden-Oosten vanuit de ruimte te bestuderen. Maar Iran wil nu ook een satelliet met één van zijn eigen raketten lanceren. Het land heeft bekend gemaakt een Shahab4-raket te ontwikkelen die een satelliet in een baan om de aarde zou kunnen brengen. Verdere details werden niet bekend gemaakt.

"We moeten daar snel werk van maken," benadrukte Mohammad Reza Movaseghinia, een woordvoerder van het Iraanse ruimteprogramma. "Anders lopen we risico op politieke en economische repressailles." Aan de Iraanse universiteiten zijn de voorbije jaren talloze aerospace-departementen opgericht en Iraanse technici worden in Italië, Rusland en China getraind in het ontwerpen en bouwen van satellieten.

Voor de volgende vijf jaar heeft Iran een ruimtevaartbudget van 500 miljoen dollar vrijgemaakt. Iran is nu het 43ste land van de wereld dat een ruimtesatelliet bezit, maar de ambities liggen hoger. "We moeten onze eigen satellieten en raketten kunnen bouwen," voerde Ahmad Talebzadeh, hoofd van de Iraanse ruimtevaartorganisatie, aan. "Op het gebied van ruimtevaarttechnologie moeten we tot de top acht behoren."

Het land wijst erop dat de Verenigde Staten Afghanistan en Irak eerst vanuit de ruimte observeerden vooraleer ze die landen binnen vielen. "Wij moeten gelijkaardige mogelijkheden hebben om ons te kunnen verdedigen," benadrukten de Iraanse ruimtevaartspecialisten.

Iran stelt echter dat de Sina1-satelliet in staat is om Israël te observeren, maar geen militaire toepassingen heeft. De Sina1 wordt beschreven als onderzoeksapparatuur, maar zou geen voorwerpen kunnen onderscheiden die kleiner zijn dan 15 meter.

Rusland is de belangrijkste ruimtevaartpartner van de Iraanse regering. "Nucleaire specialisten zeggen dat ze geen goede ervaringen hebben met Rusland," aldus Talebzadeh. De Russen zouden immers bijzonder traag zijn in het afwerken van een Iraanse nucleaire kerncentrale. "Maar er zijn weinig landen waar we de technologie kunnen kopen. Bovendien is Rusland een wereldleider op het gebied van ruimtetechnologie."

In januari tekende Iran een contract met Rusland voor de bouw en de lancering van een telecommunicatiesatelliet. Dat zou binnen de twee jaar moeten gebeuren. Met het contract is een bedrag van 132 miljoen dollar gemoeid. Iran heeft ook een overeenkomst met China en Thailand om een gezamelijke satelliet te lanceren.