Palestijnse vissers hopen op visrijke gebieden

Met de Israëlische terugtekking uit de Gaza-strook hopen locale Palestijnse vissers dat ook zij weer op een normale manier hun beroep kunnen uitoefenen op de Middellandse Zee. Dan zou de visserij volgens hen misschien weer een grotere bijdrage kunnen leveren tot de Palestijnse economie.

"De Palestijnse vissers in Gaza dat ze bij elke vaart hun leven riskeren," merkt het persbureau AFP op. "Zij beschuldigen de Israëlische kustwacht ervan het vuur te openen op elke boot die zich te ver van de kust verwijdert."

Iedereen die zich verder dan zes zeemijl uit de kust waagt, kan er volgens de vissers het leven bij inschieten. Ze merken op dat de Israëlische marine nagenoeg elke dag het vuur opent op de Palestijnse visservloot, de boten in beslag nemen of ze zonder enige reden tot zinken brengen.

De vissers voegen er aan toe dat ze soms 24 uur per dag op zee moeten zijn om in hun onderhoud te voorzien. Maar de 3.000 vissers van de Gaza-strook klagen erover dat niemand hen verteld heeft welke gevolgen de terugtrekking van de Israëlische nederzettingen voor hun sector zal hebben.

Volgens Mohammed Zaqut, hoofd van de vissersvereniging van Gaza, werden sinds het begin van de intifada in september 2000 twee Palestijnse vissers door de Israëlische troepen doodgeschoten, terwijl verscheidene andere werden gewond.

De Israëlische marine legt volgens het persbureau ook geregeld een blokkade rond het gebied, waarbij het aan Palestijnse vissers verboden wordt om uit te varen. Meestal krijgen ze de toelating om acht mijl buitengaats te gaan, hoewel de akkoorden tussen Israël en Palestina voorzien in een visgebied van twintig mijl.

De Israëlische nederzettingen nemen ongeveer 40 procent in beslag van de 45 kilometer lange kusttrook van het Gazagebied. "De Palestijnse vissersboten hebben dan ook alleen maar toegang tot enkele beperkte gebieden," voert AFP aan.

Wie te dicht in de buurt van de zogenaamde territoriale wateren van de nederzettingen komt, wordt volgens de vissers dan ook onmiddellijk opgejaagd door Israëlische patrouilles. De Palestijnse vissers hebben op dit ogenblik alleen maar de kleine haven van Deir al-Balah, in 1997 gebouwd door de Palestijnse authoriteiten.

In 1999 kwamen Israël en de Palestijnen tot een overeenkomst dat er een grotere haven zou gebouwd worden waar alleen Palestijnse vissers gebruik zouden mogen van maken. De constructie startte in juli 2000, maar werd drie maanden later wegens de intifada opgeschort. De Israëli's blokkeerden vanaf toen de aanvoer van bouwmateriaal voor de haven.

De Palestijnse Authoriteit beklaagt er zich over dat Israël niet voldoende informatie heeft gegeven over de toekomst van de zeehaven en de luchthaven van Gaza na het vertrek van de kolonisten. "Beide zijn van levensbelang voor de Palestijnse economie," stipt AFP aan.

Zaqut vertelde dat de visindustrie vandaag amper twee procent vertegenwoordigt van het Palestijnse bruto binnenlands product, terwijl dat voor de start van de intifada 17 procent was. De vissers hopen echter dat ze voortaan de gelegenheid zullen krijgen om visrijke waters op te zoeken. Die liggen volgens hen ongeveer twintig mijl uit de kust.

In Israël wordt er echter opgemerkt dat het vrijgeven van de Gaza Strook Palestijnse militante groepen zal toelaten om hun militaire capaciteit opnieuw op te bouwen.