Breedband is niet altijd zo heel breed

De kloof tussen de beloofde breedband-snelheden en het werkelijke aanbod vergroot. Dat blijkt uit cijfers van de Britse telecomregulator Ofcom. Daarbij wordt opgemerkt dat in Groot-Brittannië op dit ogenblik gemiddeld een download-snelheid van 11,5 megabits per seconde wordt beloofd, terwijl dat in werkelijkheid slechts 5,2 megabits per seconde bedraagt. Dat vertegenwoordigt een verschil van 54 procent. Eén jaar geleden werd volgens Ofcom een download-snelheid gerealiseerd van 4,1 megabits per seconde. Dat was 42 procent minder dan werd geadverteerd. Volgens Ofcom is dat fenomeen te wijten aan het feit dat British Telecom naar een sneller netwerk is overgeschakeld.

"British Telecom adverteert zijn nieuwe aanbod met een topsnelheid van 20 megabits per seconde," merkt het magazine The Register op. "Dat is meer dan het dubbele van het vorige aanbod, dat aan een snelheid van 8 megabits per seconde werd geadverteerd. De impact van die modernisering op de echte snelheden is echter veel kleiner, waardoor de kloof tot reclame en realiteit groter is geworden." Bij de adsl-providers worden de beste prestaties neergezet door O2 en Sky. Die leverden respectievelijk gemiddelden van 5 megabits per seconde en 4,9 megabits per seconde voor pakketten die aan een topsnelheid van 8 megabits per seconde werden geadverteerd.

De beste prestatie werd echter geleverd door het kabelnetwerk van Virgin Media, dat ongeveer de helft van het Britse grondgebied bestrijkt. Virgin Media adverteert een topsnelheid van 10 megabits per seconde. In realiteit wordt een gemiddelde gehaald van 9 megabits per seconde. "British Telecom verwijst in een reactie op het onderzoek naar een investering van 2,5 miljard pond sterling in de lopende modernisering van zijn glasvezelnetwerk," merkt The Register op. "Bij een groot gedeelte van de klanten thuis blijft echter een koper-verbinding behouden, wat de snelheid beperkt zal blijven houden." Ofcom zegt een aanbeveling te doen dat slechts snelheden geadverteerd kunnen worden die minstens een gedeelte van de consumenten daadwerkelijk kunnen ontvangen.