Bossen krijgen geen kans meer op natuurlijk herstel

Zelfs met dezelfde bomen en structuren kunnen bossen bij een heraanplanting of herstel nog altijd hun oorspronkelijke ecologische, economische en culturele waarden verliezen. Dat is de conclusie van een onderzoek van wetenschappers aan de Oregon State University en de University of Washington. Onder de ogenschijnlijke bewaring van de biotoop kunnen volgens de onderzoekers vaak cruciale veranderingen worden opgemerkt in de opvang van koolstofdioxide, de waterhuishouding, de bescherming van flora en fauna en de biodiversiteit.

"Er moet meer aandacht worden besteed aan de natuurlijke processen," voeren de onderzoekers aan. "Bij het herstel van woudbestanden moet erover gewaakt worden dat het oorspronkelijke ecosysteem wordt behouden." De onderzoekers vragen vooral een beperking van de houtwinning in oude bosgebieden en de houtkap na bosbranden of stormen. Opgemerkt wordt dat de heraanplant van jonge bossen leidt tot een uniforme structuur met een beperkte biodiversiteit.

Bij de heraanplanting van bossen wordt volgens de onderzoekers overgeschakeld op nieuwe ecologische processen die nog weinig gemeen hebben met de originele situatie. "De bosgebieden van Oost-Oregon vormen daarvan een typische voorbeeld," merkt Norman Johnson, natuurkundige aan de Oregon State University, op. "In het verleden zorgden kleine branden vaak voor de eliminatie van de grondbeplanting, maar slaagden er grote bomen erin te overleven. De bossen zijn nu echter voorzien van een massale grondbeplanting, wat aanleiding geeft tot zware branden die alles vernielen."

Johnson stelt dat men bossen de kans zou moeten bieden om zich na branden op een natuurlijke manier te herstellen, wat volgens hem ten goede zou komen aan de biodiversiteit, ook al zou dat proces eeuwen kunnen duren.